Armia Nieśmiertelnych DnD

Ostrze przebiło zbroję, weszło głęboko w klatkę piersiową orka i przeleciało na wylot rozrywając po drodze serce(24 trafienie, 19 potwierdzenie krytyka, obrażenia 34, trup).
Doilok i Arthur Von Sablazo otrzymują po 150 PD
W tym czasie avarielka i zaklinacz zblizyli się do was na odległość niecałych 30 metrów. Widząc, że wróg póki co nie ma, przestali biec i przeszli do marszu, oddychając przy tym ciężko.

Po drobnym rekonesansie w sytuacji Maximillian zauwazył, że jedynym żywym orkiem na widoku była zielona plamka w dali, która wyszła już z zasiegu nawet łuku refleksyjnego, malejąca z każdą sekundą. Jak oczywiście można było się domyśleć ork ten wcale nie uciekał.

Wtedy właśnie Maximillian i Adelaide zwrócili uwagę na lewy bok wojownika. Widac było wyraźny ślad cięcia bułatem. Ostrze rozcharatało skórę pod kolczugą z zewnętrznej strony łopatki, nastepnie zagłębiło sięw ciało tuż pod pachą. Czarna koszula, którą Arthur nosił pod kolczugą pokryła się szkarłatem i nie była już do końca czarna.

Maximillian Scavius
Próbuję złapać Adelaide.

Zanim Maximillian zdążył odłożyć kuszę i wyciągnąć kościste ramiona, elfka upadła na kolana. Przed oczami zamigotały jej czarne plamki.
Po chwili wróciła jej ostrość widzenia, a ona zaczerwieniła się. ~Co się z nią działo? Przecież tak wiele razy, już jako dziecko widziała jak głowa skazańca spada oddzielona od ciała za pomocą dwuręcznego miecza. Tyleż to razy widziała ucinane kończyny, wręcz finezyjne metody zabijania i torturowania, i nigdy nawet nie zmrużyła oczu, nie odwróciła głowy. W sumie nawet bawiły ją te "przedstawienia": rzeki krwi i pojękiwania umierających. Czyżby to przebywanie wśród ludzi tak ją odmieniło? A może to świadomość, że to ona mogła otrzymać cios, to ona mogła cierpieć.

Doilok przeszukując truchła zielonoskórych od razu odrzucił ich ekwipunek. Był on zdecydowanie marnej jakości. Za to udało mu się znaleźć w ich sakwach łącznie 120 sztuk srebra, które rozdzielił porówno między siebie i Arthura.
Doilok i Arthur Von Sablazo otrzymują po 60 sztuk srebra.

Adelaide

-Wydaje mi się, że Arthur musi trochę odpocząć. Zatrzymajmy się na chwilę, może sen zregeneruje jego siły.

Upływ krwi sprawił, że próba zajęcia pozycji siedzącej przez człowieka północy, zakończyła się dla niego upadkiem. W ostatnim momencie odruchowo oparł się prawym ramieniem unikając bliskiego kontaktu z podłożem. Próbował odepchnąć się od ziemii oburącz, lecz gdy tylko lewe ramię nacisnęło na podłożę, jego bok przeszył ostry ból. Mimo to, na jego twarzy pojawił się jedynie nieznaczny grymas, a słyszalne było zaledwie ciche syknięcie.